Dingen die je niet mag missen bij La Pedrera Barcelona

Het wordt door deskundigen beschouwd als Antonio Gaudí's meest emblematische civiele architectuurgebouw. Een rondleiding in dit belangrijke werk is essentieel om de evolutie van de belangrijke architect uit Barcelona te begrijpen, evenals de beste dingen om te doen in Barcelona.

Gaudí bouwde La Casa Milà (de echte naam van het gebouw) op 57-jarige leeftijd tussen 1906 en 1912, het laatste werk dat hij voor zijn dood wist te voltooien. Werken als La Sagrada Familia bleven na zijn dood onvoltooid.

Dus, als je al kaartjes hebt voor La Pedrera, vraag je je waarschijnlijk af: Wat is er zo geweldig aan dit gebouw? Waar moet je op letten als je besluit het te bezoeken? Hieronder geef ik je alle details van wat misschien wel mijn favoriete werk in de hele stad is, en ik hoop dat je ervan geniet!

Casa Milà ligt op een hoekperceel, dus het heeft twee hoofdingangen, een aan de straat Paseo de la Gracia en de andere direct aan de karakteristieke afschuining gevormd door de hoeken van de straten van Barcelona. De foyers zijn ruim en licht dankzij de aanwezigheid van ramen, een ijzeren en glazen hoofddeur en vooral het licht dat binnenstroomt vanaf de binnenplaatsen.

De twee foyers van La Pedrera fungeren als verbindingspunt voor alle kamers van het complex. De majestueuze trappen staan in directe verbinding met de hoofdverdieping, die oorspronkelijk was ontworpen als woning van de eigenaren, de heer en mevrouw Milá. De verbinding met de rest van de flats en het dakterras wordt gerealiseerd door middel van de liften. Gaudí beschouwde de lift als het belangrijkste element van verticale communicatie en plaatste extra trappen voornamelijk voor dienstgebruik.

Het dakterras van het Casa Milà is als geen ander. Hier bedacht Gaudí een open ruimte die rechtstreeks uit een fantasieroman komt. De Spaanse dichter Pere Gimferrer beschreef deze plek als "de tuin van de krijgers" vanwege de 28 schoorstenen, waarvan de gebogen vormen in niets lijken op conventionele schoorstenen, maar eerder op imposante gemaskerde krijgers.

Op het dak maken de golvende vloeren plaats voor treden en oneffenheden, dus tijdens de rondleiding raad ik aan goed op je voeten te letten, hoewel dat moeilijk is, want waar je ook kijkt, je komt sculpturale en architectonische details tegen die je aandacht zullen boeien.

Naast de kronkelende paden worden duizenden stukken gebroken marmer en tegels uit Valencia gebruikt om verschillende van de schoorsteenbeelden te bedekken, want 's nachts wordt het dak spectaculair verlicht door de lampen op het dak.

Alsof dit alles nog niet genoeg is, biedt het fantastische terras een van de beste uitzichten van Barcelona.

Veel mensen vragen zich misschien af of het wel of niet interessant is om de zolder van een gebouw te bezoeken, maar als het gaat om een Gaudí-gebouw is het antwoord altijd ja. In het oorspronkelijke plan van Gaudí, dat de zolder van de walvis werd genoemd, was deze ruimte bedoeld om de dienst- en wasruimten van het gebouw onder te brengen. Een dienstruimte is echter niet synoniem met een gedegradeerde of tweederangs ruimte, integendeel.

Tegenwoordig wordt de zolderruimte gebruikt als museum, dus naast het bewonderen van het bouwwerk kunt u genieten van de Espai Gaudí-collectie diegeheel gewijdis aan het werk van de architect. Hier vindt u tientallen modellen en plannen van zijn beroemdste werken, evenals spectaculaire gipsmodellen op schaal gemaakt om de gevel en de structuur van het Casa Milà te bestuderen.

Het door Gaudí gecreëerde systeem van binnenplaatsen diende als een nogal ingenieuze architectonische oplossing die hielp het probleem van ventilatie en verlichting in de blokken van vrijstaande gebouwen op te lossen. Twee binnenplaatsen, een kleinere en een grotere, rijzen vanaf de begane grond rechtstreeks op naar het dak. Het betreden van deze ruimtes en het kijken naar de hemel is een genot voor de zintuigen; laten we eens kijken naar de kwaliteiten van elk.

De binnenplaats van bloemen

Het belangrijkste en zeer bijzondere kenmerk van de Patio de las Flores is ongetwijfeld het kleurgebruik. Deze ruimte is toegankelijk via de hal die uitkijkt op de straat Paseo de Gracia.

Wie van buiten komt, merkt al snel dat een spel van vormen, kleuren en lichten een spektakel biedt dat duidelijk contrasteert met de chromatische soberheid die de gevel van La Casa Milà kenmerkt. De Patio de las Flores heeft een plattegrond van 90 meter en is daarmee de kleinste van de twee.

De binnenplaats van de vlinders

De vlindertuin daarentegen spreekt van de natuur en het leven in beweging, wat zijn meest opvallende kwaliteit is. De structuur zelf bestaat uit talrijke sculpturale vormen die aan natuurwezens doen denken: een immense vlinder op de drempel of een grote vleugel van een insect van onmogelijke afmetingen omhult de trap naar de hoofdverdieping. De vlinderhof is met zijn 150 m2 de grotere en imposantere van de twee, en bevindt zich achter de entreehal die aansluit op de Rue Provenca.

Volgens een soortgelijk patroon van organische vormen bedacht Gaudí deze ruimte als garage, waar de koetsen en auto's waar de eigenaar van het project dol op was, konden worden gestald. De toegang tot de kelder is via de twee hoofdvestibules door middel van hellingbanen, en deze ruimte wordt momenteel gebruikt als auditorium.

De gebogen vormen buiten beschouwing gelaten, lijkt de kelder van de steengroeve ons in de moderne tijd misschien een gebruikelijke ruimtelijke oplossing in een woongebouw. Het is echter van vitaal belang om de historische context te begrijpen waarin dit project tot stand is gekomen. In 1912 bestond er nergens ter wereld een soortgelijke oplossing, de noodzaak om een ruimte te wijden aan de opslag van een voertuig was niet denkbaar; dit maakte in de loop der jaren alleen maar duidelijk hoe ver Gaudí's werk en zijn vindingrijkheid zijn tijd vooruit waren en de behoeften van het moderne leven konden overdenken.

Probeer tijdens uw rondgang door La Pedrera altijd aandacht te besteden aan de structurele oplossingen die Gaudí bood voor de verschillende bouwproblemen. Van stenen, bakstenen of ijzeren pilaren, hij beknibbelde niet op het gebruik van materialen waarmee hij in elk scenario de best mogelijke oplossing kon bieden.

Tijdens uw rondleiding zult u merken dat de indeling van de verschillende kamers wordt gekenmerkt door een vrije geometrie. Het ontbreken van dragende muren resulteert in uitwisselbare ruimtes die kunnen worden aangepast aan de behoeften van de huurder. De optimalisering van de gevel als constructief systeem maakt het mogelijk de lasten te verdelen zonder de binnenruimten te overbelasten.

Op de zolder gebruikte Gaudí al zijn vindingrijkheid om een raamwerk van 270 parabolische bakstenen bogen te maken waarvan de sterkte dient om het dakterras erboven te ondersteunen.

Op de vierde verdieping van het gebouw bevindt zich het zogenaamde "appartement van de buren"; het enige appartement in het hele gebouw waarvan het ontwerp en de inrichting tot op heden (meer dan 100 jaar later) nog precies zo zijn als Gaudí ze heeft ontworpen.

Pere Milà en zijn familie woonden tientallen jaren in deze flat. Het interieur is in een indrukwekkende staat van bewaring gebleven, zodat een rondleiding door de kamers gelijk staat aan een reis terug in de tijd, waarbij u kunt zien hoe de hogere klasse van Barcelona aan het begin van de vorige eeuw leefde. Het is verontrustend en prachtig om te zien hoe, ondanks het verstrijken van de tijd, zelfs het speelgoed van de kinderen bevroren lijkt te zijn in de tijd.

Let tijdens uw bezoek vooral op de door Gaudí ontworpen op maat gemaakte meubels; authentieke kunstwerken uit de modernistische beweging.

De toegang tot de foyers van Casa Milà is via smeedijzeren poorten waarvan het uiterlijk alleen maar dient om de unieke taal van Gaudí's werk te benadrukken. Dezelfde stijl werd gevolgd in alle balkons die in verbinding staan met de hoofdgevel en andere balustrades in het gebouw.

Hun organische ontwerp doet denken aan natuurlijke vormen, van vlindervleugels tot schildpadschilden; de combinatie van materialen als ijzer en glas dient verschillende doelen: ten eerste als een element van bescherming tegen de buitenwereld en ten tweede als een natuurlijke lichtbron die de lobbyruimte in licht laat baden.

In het Casa Milà zijn enkele kunstwerken te vinden die typisch zijn voor de destijds populaire modernistische stromingen. Deze intentie is terug te vinden in de foyers, waar u kunt genieten van het werk van de kunstenaar Aleix Clapés. Zijn werk voor Gaudí volgt thema's van mythologische inspiratie en hoewel het verschillende restauraties heeft ondergaan is het nog steeds fabelachtig bewaard gebleven. Let vooral op de muurschilderingen op de trappen die de ingangsverdieping verbinden met de hoofdverdieping van het gebouw.

Het is belangrijk te begrijpen dat Gaudí in zijn architectuur niet streefde naar een buitensporige versiering van de muren door middel van conventionele plastische werken zoals schilderijen; Gaudí gaf de voorkeur aan de integratie van kunst rechtstreeks in de vorm met de combinatie en het gebruik van verschillende materialen om zijn creatieve taal tot uitdrukking te brengen.

Of u nu weggaat of aankomt bij het gebouw, u bent verplicht even de tijd te nemen om het meest opvallende, unieke en opvallende element van het hele gebouw te analyseren: de imposante gevel. De gevel is geheel van steen en de golvende vormen maakten het tot een voor die tijd zeer controversieel ontwerp en wekten het ongenoegen van veel tijdgenoten. De bijnaam La Pedrera kwam juist voort uit de spot van degenen die het destijds als een lelijk en onaangenaam gebouw beschouwden.

Het Casa Milà wordt beschouwd als een innovatief werk, vooral vanwege de volledig stalen structuur en het gebruik van gordijngevels, met name op de zelfdragende gevel. Naast het gebruik van golvende steen om unieke organische vormen te creëren, wordt smeedijzer gebruikt in de imposante toegangsdeuren (die ook glas gebruiken), in de balusters van de balkons en in de ramen die direct op de straat uitkomen.

Dit was het laatste werk van civiele aard dat de architect bouwde voordat hij zich volledig toelegde op het ontwerp en de bouw van de Sagrada Familia, zodat we in La Pedrera de volle wasdom van zijn eigenaardige stijl kunnen zien. Gaudí slaagt erin ons achter te laten met een kunstmatig gebouw dat de natuur prachtig imiteert.