Wat u niet mag missen in het Dogenpaleis in Venetië

Het Dogenpaleis is een van de belangrijkste toeristische attracties in Venetië, een verplichte stop voor alle bezoekers, en het is bijna onmogelijk om het San Marcoplein zonder toeristen te vinden, zelfs buiten de piekseizoenen. De reden voor de populariteit van dit unieke gebouw is te danken aan twee belangrijke redenen: de adembenemende schoonheid van de architectuur en de grote hoeveelheid kunstwerken die het herbergt.

Als je al kaartjes hebt voor het Dogenpaleis, zijn hier de hoogtepunten die je niet mag missen, zodat je nog meer van de rondleiding kunt genieten.

Het Opera Museum is gehuisvest in wat ooit een technisch kantoor was dat verantwoordelijk was voor het onderhoud van het paleis en stelt belangrijke stukken uit het verleden van het paleis tentoon. In de loop van zijn geschiedenis is het Dogenpaleis verschillende keren verbouwd als gevolg van branden, structurele storingen en het verval van de tijd.

Vanaf 1876 werd een groot restauratieplan gelanceerd: het betrof de twee hoofdgevels en de kapitelen op de begane grond. 42 kapitelen werden vervangen door kopieën, de originelen werden na uitgebreide reparaties bij de andere beeldhouwwerken van de gevel geplaatst in het Operamuseum. Deze ruimte is ideaal voor het van dichtbij bewonderen van details van originele stukken die in een andere omgeving onmogelijk te zien zouden zijn.

Het Dogenpaleis is een van de belangrijkste monumenten van het Venetië van de Serenissima. Hoewel het waar is dat alle elementen die de buitengevel van het Dogenpaleis vormen indrukwekkende architectonische monumenten en echte Venetiaanse iconen zijn, is het niet minder waar dat de binnenplaats net zo indrukwekkend is. Vanaf deze binnenplaats kun je in één oogopslag de binnengevels van de drie vleugels van het paleis zien.

De Porta della Carta is het element dat door de Arco Foscari van het San Marcoplein naar de centrale binnenplaats leidt. De hele gevel van de binnenplaats is duidelijk een renaissancewerk met een rijke opeenvolging van arcades en ornamenten van pilasters, friezen en oculi. Naast de Arco del Foscari bevindt zich de prachtige gevel van de klok, gebouwd in 1615 door Monopola.

In het Dogenpaleis zie je overal details; twee belangrijke hoogtepunten zijn de hoofdtrappen.

Trap van de reuzen

Deze verbindt de centrale binnenplaats van het paleis met de interne logica op de eerste verdieping. Het was vroeger de ruimte waar de traditionele hertogelijke kroningsceremonie werd uitgevoerd. Bovenaan bekroond met twee kolossale beelden (de reuzen) die de heerschappij van het grote Venetië over land en zee vertegenwoordigden. De door Sansovino in marmer gehouwen beelden stellen Mars en Neptunus voor en werden in 1567 geplaatst.

Gouden Trap

Ook wel de Gouden Trap genoemd, is de natuurlijke voortzetting van de Trap der Giganten en bevindt zich in het Paleis. Het is genoemd naar de rijke versieringen in wit stucwerk en bladgoud die het gewelf boven de binnentrap bedekken, uitgevoerd door Alessandro Vittoria. De twee vluchten met gouden trappen verbinden de loggia met de twee bovenste verdiepingen, die elk worden verwelkomd door een vestibule met grote ramen.

De Zaal van de Grote Raad werd gebouwd in een periode van 15 jaar tussen 1340 en 1355 en wordt beschouwd als de meest indrukwekkende binnenruimte van het paleis, zowel omwille van haar omvang als omwille van haar harmonieuze proporties en rijke decoratie. Het werd gebruikt als de zetel van de Venetiaanse Kamer van het Parlement, wat betekent dat hier door de eeuwen heen alle belangrijke beslissingen over de stad werden genomen.

Als je het Dogenpaleis en de Sala del Maggior Consiglio bezoekt, moet je speciale aandacht besteden aan het plafond, vol met handgeschilderde panelen van Veronese waarop de Venetiaanse stad wordt afgebeeld, omringd door de goden en gekroond door de Overwinning. Wat betreft de kunst aan de muren kun je werken vinden van schilders als Bellini, Titiaan en Pisanello, maar veel van jullie werk werd vernietigd in de brand van 1577.

Gelegen op de eerste verdieping van het Palazzo, verwijst de naam Quattro Pote naar de vier deuren, versierd met fijn marmer en prachtige beeldhouwwerken, die dienen als toegang tot de hal, en een van de mooiste architectonische kenmerken van de hele hal. Het werd ontworpen door een van de belangrijkste Venetiaanse architecten van die tijd, Andrea Palladio; binnen in de zaal vind je fresco's van Tintoretto op het plafond en schilderijen van Titiaan en Tiepolo op de muren.

Voor de brand was deze zaal de zetel van het College waar de vergaderingen van de landsheren werden gehouden, later werd het de wachtkamer voor de audiënties van de Senaat en de Signoria.

De Sala dell'Anticollegio was ooit de erezaal voorafgaand aan de residentie van de Signoria. De decoratieve en architectonische elementen van deze hal zijn ook het resultaat van werkzaamheden na de brand, gebaseerd op de ontwerpen van Palladio en Rusconi.

De kunst in de hal is een prachtig gewelf bedekt met rijk uitgewerkt stucwerk en fresco's van Paolo Veronese. Bijzonder interessant en belangrijk voor de kunstgeschiedenis zijn de doeken aan de muren met werken van enkele van de belangrijkste Venetiaanse kunstenaars uit de 16e eeuw, zoals Tintoretto en Jacopo Bassano.

De Sala del Collegio is de ruimte in het Dogenpaleis waar de vergaderingen van het kabinet werden gehouden in aanwezigheid van de Doge; deze luxueuze zaal is ook de plek waar belangrijke bezoekers werden ontvangen. De harmonie van het rijke interieur en de details overal waar je kijkt, hebben het de titel van de mooiste kamer in het paleis opgeleverd.

Het interieur heeft verschillende interessante elementen zoals het plafondgewelf waarvan de elf schilderijen worden beschouwd als het beroemdste en meest opmerkelijke werk van Paolo Varonesse; de werken op hun beurt omlijst met uitgebreid houtsnijwerk van getalenteerde ambachtslieden zoals Francesco Bello en Andrea da Faenza.

Let vooral op het grote schilderij van Veronese uit 1578 dat in deze zaal hangt en waarop de Doge bedankt voor de overwinning op de Turken, en tot slot sieren de muurschilderingen van Tintoretto en zijn leerlingen de muren.

De Sala delle Quattro Porte is de ruimte die leidt naar de Sala del Senato, een weelderige zaal met prachtige decoraties die diende als ontmoetingsplaats voor de Venetiaanse Senaat. Hier werden politieke richtlijnen en allerlei belangrijke beslissingen genomen die het leven en de toekomst van Venetië zouden bepalen.

Op artistiek vlak wordt deze zaal door Venetiaanse kunstexperts omschreven als "rijk en plechtig" vanwege het prachtige inlegwerk en het gebruik van de kleur goud in de decoratie. De kamer werd ontworpen door Andrea Palladio en als je deze majestueuze ruimte bezoekt, vind je er, net als in de rest van het Dogenpaleis, prachtige kunstwerken van kunstenaars als Tintoretto en Jacopo Palma.

Verlaat het Dogenpaleis niet zonder een bezoek aan de Consiglio dei Dieci, een ruimte die een iets donkerdere kant van de geschiedenis van deze prachtige stad laat zien. De zaal van de Raad van Tien was een soort geheime staatsrechtbank die samenwerkte met de Venetiaanse geheime politie om alle aspecten van het openbare en privéleven in de stad te controleren.

In onze tijd is er niets meer over van de oorspronkelijke inrichting van de hal. Met zijn houten lambrisering en prachtige schilderijen moet je vooral letten op de fresco's op het luxueuze plafond, waaronder Veronese's "Jupiter die bliksemschichten tegen de ondeugden werpt" (een kopie, want het origineel werd in beslag genomen door Napoleon en bevindt zich in het Louvre) en "Juno die de hertogelijke kroon aan Venetië aanbiedt", ook van Veronese.

Als je een voorliefde hebt voor vreemde voorwerpen uit vervlogen tijden of als je geïnteresseerd bent in het militaire verleden van Venetië, mag je de wapenkamer in het Dogenpaleis niet missen.

Aanvankelijk werd de ruimte gebruikt als een eenvoudige opslagplaats voor wapens, maar vandaag de dag is de ruimte gerenoveerd en ingericht om een buitengewone collectie 15e- en 16e-eeuwse harnassen, kruisbogen, zwaarden en knotsen te presenteren. Hier vind je ook rudimentaire vuurwapens uit die tijd, waaronder een arquebus die door historici wordt beschouwd als de voorloper van het moderne machinegeweer.

Het Dogenpaleis wordt beschouwd als een van de meesterwerken van de Venetiaanse gotiek en het eerste wat je moet bewonderen zijn de imposante gevels. De zware structuur lijkt een allegorie van Venetië, waar de massieve massa die de bovenste verdieping van het paleis vormt op delicate zuilen van Istrisch marmer staat.

Gevel naar de kade

De kadegevel, die beschouwd wordt als een van de twee hoofdgevels van het paleis, is 71,5 meter lang en heeft 17 bogen. De eerste twee niveaus met zuilengangen worden aan de oppervlakte bekroond door een imposante vloer van ingelegd marmer waarop elegante ramen met spitsbogen zijn geplaatst. Aan deze kant bevindt zich de publieke ingang van het paleis, via de Porta del Frumento.

Gevel naar de Piazzetta

Qua vorm en ontwerp bijna identiek aan de gevel aan de kade, maar de gevel aan de Piazza is met 75 meter iets langer en werd in latere jaren gebouwd.

Gevel met uitzicht op de Rio di Palazzo

De meest recente vleugel van het complex is de zijgevel aan de Rio di Palazzo, gebouwd in 1483 na de brand die een groot deel van het Palazzo Ducale verwoestte. Op deze gevel werd de beroemde Brug der Zuchten geplaatst die het Paleis verbindt met de nieuwe gevangenissen.

De grote poort dient als verbindingspunt tussen het Dogenpaleis en de Basiliek van San Marco. De naam wordt in het Engels vertaald als "Letter Gate" en er wordt aangenomen dat dit komt uit de tijd dat de Venetianen ervoor wachtten om hun petities aan de autoriteiten te overhandigen.

Het werd in de 15e eeuw gebouwd door de gebroeders Bon en wordt samen met Ca' d' Oro beschouwd als een van de mooiste uitingen van de Venetiaanse floridische gotische stijl. De majestueuze poort heeft handgesneden ornamentele figuren met een allegorische figuur van de duxFrancesco Foscari knielend voor de leeuw van San Marco en de beelden van Adam en Eva. Het decoratieve beeldhouwwerk van de poort was ooit beschilderd met verguldsel; het wordt aangevuld door de versiering van zuilen, nissen en torentjes.

De Brug der Zuchten werd in 1614 gebouwd om het Hertogelijk Paleis te verbinden met het gebouw dat bestemd was voor de Nieuwe Gevangenissen. De brug steekt de Rio del Palazzo over en de externe architectuur, die niet te zien is tijdens een interne rondleiding, laat duidelijke barokke invloeden zien. Als je de architectuur van de brug in detail wilt bekijken, moet je naar de gevel van de kade gaan en omhoog gaan naar de Ponte della Paglia, vanwaar je prachtige foto's kunt maken van de Ponte dei Sospiri.

De unieke naam werd bedacht voor de kleine ramen die de gesloten structuur van de prachtige brug vormen. Sommige verhalen vertellen dat door deze spleten van licht, de hopeloze veroordeelden voor de laatste keer naar de prachtige lagune keken en zuchtten in angst voor het lot dat hen te wachten stond.

Reguliere toegang tot het Dogenpaleis biedt geen toegang tot het gevangenisgedeelte of tot de ruimte waar de onverschrokken Giacomo Casanova in 1755 zijn legendarische ontsnapping maakte. Sommige privérondleidingen en -excursies nemen echter kleine groepen toeristen mee door de vochtige en slecht verlichte ondergrondse cellen van het paleis.

Dit gebied is toegankelijk via de Brug der Zuchten, die wordt beschouwd als een van de mooiste Venetiaanse bruggen. Als je de kans krijgt om door de sombere en onbewoonbare gevangenissen te lopen, zul je de wanhoop en angst begrijpen van de veroordeelde zielen die de kwelling van gevangenschap in hun eigen vlees moesten doorstaan.

In cel nummer 10 van de pozzi werd Riccardo Perucolo in 1549 opgesloten, beschuldigd van Lutherse ketterij ten tijde van de inquisitie. Jaren later werd een schilderij van Riccardo gevonden, begraven in de aarde en gekalkt.