Dingen die je niet kunt missen in het koniklijk paleis in Madrid

Van alle activiteiten die je kunt doen tijdens je reis naar Madrid, is er één die ik je zeker kan aanraden: een rondleiding door het interieur van het Koninklijk Paleis. Waarom? Omdat er binnen de vele muren, zalen en kamers grote verhalen te ontdekken zijn.

Zonder twijfel zijn de koninklijke zalen de kamers die de meeste aandacht trekken, omdat ze tot in detail zijn gedecoreerd. Maar naast de smaak voor versiering zul je zien dat veel delen van het paleis bijna perfect bewaard zijn gebleven, zodat je een vrij goed idee krijgt van waar de Spaanse vorsten jarenlang hebben gewoond.

De eerste plek die je waarschijnlijk te zien krijgt tijdens je bezoek aan het Koninklijk Paleis van Madrid is de Halberdierszaal. Deze is vrij ruim, omdat Sacchetti, de architect achter de creatie, hem als balzaal had bedoeld. Karel III besloot echter dat de koninklijke wacht (de hellebaardiers) hier zou worden geplaatst. Sindsdien wordt het bij elk officieel bezoek zo gebruikt.

Als je binnenkomt, zie je dat het interieur plechtig is en dat er, met uitzondering van het plafond met een mythologische schildering van Aeneas en Venus, niet veel decoratie is. Waarom? Juist vanwege deze verandering in het gebruik. In plaats van de oorspronkelijke rijke versieringen kozen ze voor pilasters en een veel eenvoudiger ontwerp.

Toch is de smaak voor kunst terechtgekomen in de Salón de Alabarderos, vooral vanwege het grote schilderij van de familie van Juan Carlos I dat de kamer domineert. Daarnaast zijn er andere doeken en mahoniehouten meubels die bijdragen aan de warmte van de plek.

De Troonzaal is een ruimte die je niet mag missen, hier draait alles om geschiedenis! Sinds de inrichting in 1772 tijdens het bewind van Karel III werden bezoekers hier op officiële en ceremoniële wijze ontvangen.

Het was ook de plek waar de grafkapellen van de koningen na hun dood werden geplaatst totdat ze naar de koninklijke begraafplaats werden gebracht, die je kunt bezoeken als je een excursie naar El Escorial boekt. Je zou kunnen zeggen dat het de centrale kamer van het paleis is, en in feite beslaat het de hoofdgevel.

Afgezien van de historische waarde vanwege de persoonlijkheden die er sinds de 18e eeuw zijn geweest, is de Troonzaal, ook wel bekend als de Kamer van de Ambassadeurs, verbazingwekkend vanwege het gewelf. Het is beschilderd met Tiepolo's "De grootsheid en macht van de Spaanse monarchie". De geschiedenis van de koninklijke familie wordt verteld door middel van allegorieën, die het oog van de kijker naar de troon leiden.

Het meubilair, vooral de troon, valt ook op door de artistieke rijkdom die werd meegebracht uit Italië door Giovanni Battista Natali, die verantwoordelijk was voor het ontwerp van de ruimte. Voordat je vertrekt, raad ik je aan om het detail en de schoonheid van de gouden leeuwen en de beelden van Minerva en Apollo die over de troon waken te bekijken.

Een van de zalen met de meeste verhalen is de Zuilenhal. Hier worden al eeuwenlang officiële bals en recepties gehouden, evenals de ondertekening van belangrijke verdragen, zoals de toetreding van Spanje tot de Europese Gemeenschap.

Hoewel alles wat er binnen de vier muren die deze grote hal omsluiten is gebeurd, reden genoeg is om het te bezoeken, zal de klassieke kunst die je er vindt je nog meer met open mond laten staan, je zult het zien!

Het eerste wat je ogen zal opvallen is het beeld van Karel V van Duitsland en I van Spanje. Pas op, het is een kopie van het origineel, dat je alleen kunt zien als je het Prado Museum bezoekt. Wat geen kopie is, zijn de Belgische wandtapijten die de decoratie van de kamer compleet maken, hoewel het gewelf nog indrukwekkender is.

Het plafond van de kamer is beschilderd met een scène waarin de zon, een metafoor voor de vorst, de hele ruimte lijkt te verlichten, hoewel het onmogelijk lijkt om dat met alleen verfkwasten te doen.

Ik weet het, zodra je de Gasparini Salon binnenkomt zul je je overweldigd voelen door de decoratie. Dat is normaal, de stijl waarin deze ruimte is ontworpen is rococo, beroemd om zijn sierlijke stijl. Desondanks (of misschien juist daardoor) is deze kamer een van de mooiste in het Koninklijk Paleis van Madrid. Het was niet altijd een salon, want in de tijd van Karel III was het zijn kamer.

Hoewel de naam is veranderd en het nu de achternaam draagt van de kunstenaar die het ontwierp (Matías Gasparini), is het interieur niet in het minst veranderd. Als je binnenkomt, zul je het zien zoals de verschillende vorsten door de geschiedenis heen het zagen. Net als jij waren zij vast ook onder de indruk van de marmeren vloeren en het zilverdraad van de wandtapijten.

Waarvoor wordt het nu gebruikt? Na de officiële ontvangst van bezoekers in de Zuilenhal gaan de koning en zijn gasten deze kamer binnen voor een aperitief of een kopje koffie.

Als je de Spiegelzaal binnenkomt, zie je natuurlijk je eigen beeltenis vermenigvuldigd in de verschillende reflecties. Als je wegkijkt, is het volgende wat je opvalt de kunst die langs de muren van deze ruimte loopt, samen met de spiegels. Tomás de Castro was de maker van een nauwgezet iconografisch werk, want ja, elk beeldhouwwerk, schilderij of zelfs houtsnijwerk heeft een betekenis.

Zoals je je kunt voorstellen, heeft het feit dat er zoveel spiegels zijn een verklaring: deze ruimte was de plek waar koningen en koninginnen zich kleedden. In het begin was het de gemalin Maria Luisa van Parma die dit kabinet gebruikte. Het was voor haar ontworpen in een zeer Franse stijl, in een poging het paleis van Versailles te evenaren.

In de loop der tijd heeft de Salón de los Espejos andere bestemmingen gehad en werd zelfs gebruikt als bioscoop. Alfonso XIII kwam hier vaak samen met zijn familie om films te kijken. Tegenwoordig is het de plek waar het Koninklijk Orkest staat wanneer het muziek en ritme moet geven aan de grote banketten die in het Paleis worden gehouden.

Hoewel het geen zaal is, verdient de hoofdtrap van het Koninklijk Paleis in Madrid alle aandacht. De reden? De keizerlijke stijl en het dubbele niveau. Als je de 72 marmeren treden oploopt, besef je wat de bedoeling is: macht en luxe. Dit wordt bereikt met de balustrade en het grote beeld van Karel III net wanneer je de centrale overloop bereikt.

De trap is in de loop der jaren verschillende keren aangepast, maar maak je geen zorgen want je zult het niet merken dankzij het goede architecturale werk van Sabatini, die verantwoordelijk was voor het veranderen van de hoogte en de lay-out van de trap op verzoek van de koning.

Ik twijfel er niet aan dat als je het ziet, je hetzelfde ontzag en dezelfde bewondering zult voelen als Napoleon. Toen de keizer na de verovering van Spanje de trappen van het Koninklijk Paleis beklom, zei hij tegen zijn broer Jozef, aan wie hij het koninkrijk naliet, dat zijn huis beter zou zijn dan het zijne in Frankrijk.

De Koninklijke wapenkamer is meer dan alleen een kamer, het is een museum op zich. Het bevindt zich aan de ene kant van het Plaza de Armas en herbergt een grote collectie harnassen en andere oorlogsvoorwerpen van het Koninklijk Paleis. Alleen al door je te vertellen dat het een van de meest erkende en belangrijkste ter wereld is, zul je begrijpen waarom je het zou moeten bezoeken.

Als we iemand moeten bedanken voor het feit dat we zo'n collectie hebben kunnen zien, is het Karel III, die stopte met het schenken van zijn harnassen aan religieuze centra, zoals gebruikelijk was in de Middeleeuwen. In plaats daarvan begon hij ze te bewaren en het was zijn zoon Filips II die ze allemaal naar Madrid bracht. Er zijn hier honderden wapens, niet alleen Spaanse, maar ook Portugese en Moorse.

Als je moe wordt van zoveel oorlogsvoorwerpen, raad ik je aan terug te gaan naar het Plaza de Armas en naar de andere kant te gaan, waar je de Real Botica (Koninklijke apotheek) vindt. In plaats van wapens bestaat het museum hier uit kolven, kasten, keramische elementen... waar jarenlang de kruiden en natuurlijke medicijnen werden bewaard die werden gebruikt om de koninklijke familie te genezen.

De Spaanse monarchie is altijd nauw verbonden geweest met de kerk, dus het zal je niet verbazen dat er een kerk in het Koninklijk Paleis staat. Je zult echter het gevoel hebben dat er iets ontbreekt, en daar heb je gelijk in, want het architectonische project voor de Koninklijke Kapel is nooit voltooid.

Als gevolg daarvan is het altaargedeelte nogal sober, hoewel het positieve is dat de koepel van het plafond wel af was en er nu ongelooflijk uitziet dankzij de schilderijen van Sachetti en Ventura Rodríguez.

Protocol was erg belangrijk in de Kapel en werd volledig gerespecteerd, dus je zult zien dat er verschillende gebieden zijn. Het hele hof had een toegewezen plek, terwijl het volk alleen op bepaalde tijden naar binnen mocht en alleen in het ingangsgebied, bekend als de antechapel, mocht staan. Tijdens je bezoek kun je echter dichtbij de Cancel komen, de tribune vanwaar de koningen de mis hoorden.

Je kunt ook het orgel zien, dat uniek is vanwege de kwaliteit van het geluid en omdat het volgens de traditie is gemaakt. Dit was het werk van Ferdinand VI, voor wie muziek van het grootste belang was, vooral op heilig gebied.

De Spaanse monarchie heeft misschien niet zo'n juwelenverzameling als de Britten, maar ik kan je verzekeren dat de culturele rijkdom in de Stradivariuszaal nog beter is. Ik denk niet dat je ooit zoveel instrumenten van zo'n hoge kwaliteit bij elkaar hebt gezien; in totaal vier stukken (een altviool, een cello en twee violen) gemaakt door de beroemde Antonio Stradivari in 1700.

Deze vier instrumenten maken deel uit van de Stradivarius Palatinos collectie, een van de belangrijkste ter wereld. Denk niet dat ze alleen worden tentoongesteld om te bekijken, want ze worden nog steeds gebruikt tijdens de concerten in het Koninklijk Paleis.

Om in de Gala Dining Room te komen moet je eerst door de Gele Sallet, zo genoemd omdat de stoffen die de Sallet versieren die kleur hebben.

Eenmaal door de deur in de eetkamer is het duidelijk dat je een van de grootste kamers van het Koninklijk Paleis binnengaat. Oorspronkelijk was het echter niet zo groot; de huidige ruimte is het resultaat van de verbouwing in opdracht van Alfonso XII, waarbij drie kamers werden samengevoegd tot één.

Wat niet is veranderd, is de functie, want het is nog steeds de plek waar banketten en bals worden gehouden wanneer er officiële bezoeken of staatsdiners zijn. Tijdens het bezoek kun je zien hoe de tafel is aangekleed bij deze gelegenheden, natuurlijk met het beste servies.

Hoeveel mensen denk je dat er tegelijk kunnen eten? Ik zeg het je: honderdvierenveertig mensen. Natuurlijk is de tafel heel praktisch ontworpen, zodat hij snel en gemakkelijk kan worden opgeruimd en er na elk banket ruimte overblijft om te dansen.

Ik twijfel er niet aan dat je gaat genieten van het interieur van het Koninklijk Paleis van Madrid, door de zalen loopt en de kunst erin ontdekt. Heb je de essentiële dingen die je moet doen al genoteerd?